آيه شماره 12 از سوره مبارکه ابراهیم
پاداش صبر
وَمَا لَنَا أَلاَّ نَتَوَكَّلَ عَلَى اللّهِ وَقَدْ هَدَانَا سُبُلَنَا وَلَنَصْبِرَنَّ عَلَى مَا آذَيْتُمُونَا وَعَلَى اللّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُتَوَكِّلُونَ
و چرا بر خدا توكل نكنيم و حال آنكه ما را به راههايمان رهبرى كرده است و البته ما بر آزارى كه به ما رسانديد شكيبايى خواهيم كرد و توكلكنندگان بايد تنها بر خدا توكل كنند.
1- خدایى كه هدایت كرد، حمایت هم مىكند. پس تنها بر او توكّل كنیم.«نتوكل على اللَّه و قد هدینا»
2- لازمه پیمودن راه خدا، تحمّل سختى هاست. «سبلنا - لنصبرنّ»
3- هم باید بر خدا توكل كرد و هم باید در برابر مخالفان صبر و مقاومت نمود. «نتوكل على اللَّه... ولنصبرنّ»
4 - مؤمن با آزار و شكنجه، از عقیده و عملش دست برنمىدارد. «لنصبرنّ على ما آذیتمونا»
5- كسى مىتواند صبر كند كه تكیه گاهى داشته باشد. «لنصبرنّ... على اللَّه نتوكل»
برچسب‌ها:
قرآن,
پاداش_صبر,
آيه شماره 12 از سوره مبارکه ابراهیم,
شهيد_جديري |
