کجایند آنان که در صحنه پیکار ،
شمشیرهاشان را از غلاف بیرون کشیده ،
هر گوشه از میدان نبرد را دسته دسته و صف به صف فرا می گرفتند ؟
آنان جوانمردانی بودند که در پایان هر مصاف
از بقاء زندگانی بازگشته از کارزار سپاه خود ،
شادمان نمی شدند و از بابت مرگ سرخ
کشتگانشان از کسی تسلیت نمی خواستند ،
چشمانشان از شدت گریه خوف بر درگاه جلال ربویی به سفیدی گراییده ،
شکم هاشان بر اثر روزه داری لاغر گشته و پوست لبانشان
بر اثر مداومت بر دعا و ذکر حق خشکیده.
رنگ رخسارشان از فرط شب بیداری زرد گشته
و غبار فروتنی و تواضع چهرهاشان را پوشانده
آنان برداران من هستند که از این سرای فانی سفر می کنند
پس سزاوار است که تشنه دیدارشان باشیم
و از اندوه فراقشان انگشت حسرت بر لب بگزیم .
برچسبها:
شهدا,
شهادت,
شهید,
شهید_جدیری_کهنمو_ئی |
